Oh lieve Elin toch

Oh kleine lieve grote meid. Wat ben je toch een lieverd.

De afgelopen nachten waren niet heel gezellig... maar... afgelopen nacht ging super goed! Ik kreeg een antwoord op mijn vorige blog. Een antwoord waarvan ik dacht: "why didn't I think of that???" Ook kwam Elin zelf met een antwoord.

Misschien heeft ze het wel koud.. uhmm ja dat zou heel goed kunnen. Ze ligt 's nachts in een slaapzakje met een laken (dekbedovertrek) erover. Dat is natuurlijk niet echt warm meer, met deze temperaturen... En het stomme is, het dekbed stond om de hoek van haar kamer klaar. Gewassen en droog, klaar voor gebruik. Maar nee, het was niet zelf in me opgekomen.

Dus Elin haar bedje opgemaakt mét dekbed.

Elin haar eigen oplossing:
"papa, mama, ogen dicht en slapen" Het is nu overdag, een uurtje of 2. Wij deden onze ogen dicht.
"nu open doen en huijen (huilen)" Wij deden wat ze vroeg.
"papa, mama, jij eschrokken? Hoeft nie schrikken, Elin doet nie boren." En ze toen gaf ze ons een kus en een knuffel.

Ik vroeg: "schrik je wel eens,als iemand aan het boren is?" "Ja..." "En vind je dat eng dan, moet je dan huilen?" "Ja, Elin dan huilen -boehoeeee- " "En moeten wij jou dan een kus en een knuffel komen geven, als je geschrokken bent" "ja, dan is het weer goed!"

uhmm ik geloof dat dit zo ongeveer het eerste échte gesprekje is met Elin. Maar ook dit verklaart een hoop. Ze wil de belofte hebben dat we niet meer gaan boren en herrie maken in de nacht. Dit deden we al niet, wel overdag en dat vond ze niet leuk. Maar goed, soms moet er toch echt een gat in de muur komen, of het plafond (gordijnen enzo)

Vannavond vroeg Elin weer of we niet meer gingen boren, en niet stofzuigen, en geen herrie maken. We beloofden dat en ze ging slapen! Zonder te huilen! En dat in combinatie met een lekker warm dekentje.

Hoe erg die peuterpuberteit ook is, zo makkelijk is het toch wel als ze al kunnen praten! Meisje, ik hou zoveel van je!!!